Duvardaki belli belirsiz izlere bakıp düşündü. ”Niye vardım diye
?”Sadece kendisinin duyabileceği bir sesle mırıldandı: ”Kendi kendimin canını
sıkmak için var olamazdım herhalde?
Ya onun için varsam belki de hiçbir zaman var olmamıştım hep
yoktum ! Gerçekten var mıydık ? Bir zamanlar … Ama şimdi yokuz. Belki bir
zamanlar da yoktuk sadece var olduğumuzu sanıyorduk. Sanmak ne garip kelime !
İçinde hem varı hem de yoku barındırıyor.
Peki ya beni ! Beni de böyle barındıracak bir kelime, bir cümle,
bir paragraf, bir kitap, bir insan veya bir eşya var mıydı acaba ? Sanmıyorum
ben bile kendimde barındırmadım kendimi onlar niye barındırsınlar ki ?İnsanın
kendi kendini barındırmaması ne garip bir cümle ! Hem içinde kendin varken hem
de içinde kendin yok.
”Sanırım ben” dedi. ”Bende tutunamadım ” Bunu söylerken aklına
Oğuz Atay geldi ve şöyle devam etti : ”Belki bir Oğuz Atay değildik ama bizde tutunamadık !” dedi ve
düşünceler deryasında kayboldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder